Vorige week zondag had ik een ontmoeting met Sangita. Met haar bedrijf Sangita Voedingscoaching wil ze door middel van coaching en het geven van trainingen en workshops anderen inspireren en begeleiden naar een persoonlijk voedingsplan. Afgelopen maand was het thema van haar website lactose intolerantie en wilde ze mij interviewen over welke klachten ik had, hoe bij mij is ontdekt dat ik lactose-intolerant ben en hoe ik er nu mee omga. Lees het interview hier.
Het interview
“Ons gesprek voerden we natuurlijk bij een leuke hotspot waar wij beide goed terechtkunnen! Manon was nog niet eerder bij Yoghurt Barn in Utrecht geweest en het is één van mijn favo hospots, dus de keus was snel gemaakt! We namen allebei een bakje kokosyoghurt met heerlijke toppings. Het was tenslotte zondag, dus we gingen beiden voor een Sinner Sunday-versie! Manon koos bastognekoek, aardbeien en frambozen. Ik ging voor granola, gepureerde mango en stukjes pure chocolade on top. Met beiden een enorm glas thee begonnen we ons gesprek
Ik stelde haar een aantal hoofdvragen en voor we het wisten zaten we een hele tijd te praten, zo leuk was het!
Hoe is het begonnen?
Eigenlijk had ik het vroeger niet. Zo’n 8-9 jaar geleden begonnen bij mij de klachten. Voortdurend moe, buikpijn, buikkrampen en misselijk. Ik had regelmatig zo veel last dat ik me ziek melde op mijn werk of privé afspraken moest afzeggen. Het enige wat hielp was liggen. Ik wist zelf niet wat er aan de hand was en ik legde ook niet de link met mijn voeding. Na verloop van tijd ontdekte in wel dat de klachten een halfuur na het eten begonnen, maar waar het precies aan lag of aan welk soort eten wist ik niet.
Ik kon hierdoor dus niet aan anderen uitleggen waarom ik me steeds niet goed voelde en dat zorgde voor onbegrip. Anderen dachten dat die moeheid waarschijnlijk kwam omdat ik druk was met studie, werk, sport en andere bezigheden. Het was dus in eerste instantie voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving frustrerend dat ik die vage klachten had en niet wist wat het was.
Hoe is bij jou vastgesteld dat je lactose-intolerant bent?
Ik ben meerdere keren bij de huisarts geweest, maar die dacht dat er niets aan de hand was. Zelfs dacht hij dat het psycho-somatisch was. Ik heb Aziatische roots en 80-90% van de bevolking in Azië is lactose-intolerant. Toen ik eenmaal die link legde, heb ik zelf aan de bel getrokken en er op aangedrongen dat ik getest wilde worden op lactose. Toen werd meteen duidelijk dat ik dus een lactose-intolerantie heb.
Nadat je te horen kreeg dat je een lactose-intolerantie hebt, hoe heb je toen je weg daarin gevonden?
Ik was ontzettend opgelucht dat er dus tocht wel echt iets aan de hand is! Ik wil anderen dus ook aanraden, dat wanneer je een vermoeden hebt wat het is, je laat doorverwijzen naar een specialist om het goed uit te zoeken.
Mijn omgeving reageerde er goed en begripvol op, toen eenmaal duidelijk was wat er met me aan de hand was.
Ik ben in eerste instantie terechtgekomen bij een diëtiste. Ik kreeg van haar op papier richtlijnen wat ik wel en niet kan eten en daarnaast kreeg ik lactasetabletten. (deze breken de lactose af). Ik dacht ‘als dit alles is, dan ga ik zelf we op onderzoek uit, dit is zo minimaal’. Ik ben toen zelf begonnen met uitzoeken wat ik kan eten. Ik begon in de winkel met het lezen van etiketten. Lactose of melksuiker mag ik niet, dus screende ik hier de producten op. Het zit in heel veel producten, maar gelukkig ontdekte ik ook steeds meer producten waar het niet in zit.
Hoe ga je er nu dagelijks mee om?
Het is niet zo moeilijk als het klinkt. Met simpel, makkelijk en gezond eten, kom je eigenlijk al heel ver. Ik weet steeds beter waar geen lactose in zit. Pakjes en zakjes zijn geen optie en zelf maken is eigenlijk ook heel makkelijk. Zoals gister, toen heb ik pasta gegeten met een zelfgemaakte saus. Als basis voor de tomatensaus gebruik ik dan passata en verder doe ik er lekker veel verse groenten in en verse basilicum on top, heerlijk! Het enige wat ik mis is zoet. Lactose zit toch altijd wel in koek en gebak.
Ik heb bij Stan & Co in Utrecht een apple crumble ontwikkeld, samen met de kok. Het was ontzettend leuk om te doen! We hadden het zo gemaakt dat het niet te onderscheiden was van een taartje waar melk of lactose in verwerkt is. Echt super lekker! Helaas is de apple crumble niet meer verkrijgbaar.
Mijn inspiratie haal ik verder van een aantal foodblogs, o.a. Uit Pauline’s keuken, Foodless en Culy. Ook bekijk ik veel op Instagram.
Als ik aan vriendinnen uitleg wat ik wel kan eten, dan houden ze hier rekening mee. Wanneer ik uiteten ga, dan overleg ik met de kok wat mogelijkheden zijn. Het is belangrijk dat je zelf logisch nadenkt en zelf ook met alternatieven komt, want nog lang niet in elk restaurant weten ze daadwerkelijk om te gaan met voedselallergieën of –intoleranties. Ook is het belangrijk dat je heel duidelijk aangeeft dat het om een allergie of intolerantie gaat en je het dus écht niet mag hebben. Soms wordt er nog weleens gedacht dat het wel meevalt. Lang niet iedereen begrijpt wat een allergie of intolerantie inhoudt en wat de gevolgen zijn als je wel iets binnenkrijgt.
Ik gebruik nog wel redelijk wat supplementen, omdat ik van bepaalde vitaminen en mineralen nu te weinig krijg. Eigenlijk wil ik nog wel advies over hoe ik dit beter uit mijn voeding kan halen en minder supplementen nodig heb, op een paar na misschien. Dus concrete voedingstips…
Je bent een jaar gelegen je website en blog begonnen. Met welk doel ben je dat gaan doen en wat wil je de wereld vertellen?
Ik had al een Facebookpagina en daar postte ik op wat ik had gegeten of producten die ik had gekocht die lactosevrij zijn. Dit werd goed bekeken en toen ben ik mijn website en blog begonnen, omdat ik er meer mee wilde doen.
Ik wil anderen laten zien dat het niet zo moeilijk is. Op mijn blog staat informatie over wat een lactose-intolerantie is, ik geef daarnaast tips en tricks, ik vertel over mijn eigen dagelijkse ervaringen, ik schrijf recepten en ook kun je op mijn blog lezen over hotspots in binnen- en buitenland.
At the end……Wat wil je aan anderen doorgeven?
Ik heb mijn voedingspatroon moeten aanpassen, maar ik zie het als een verrijking. Het is een levensstijl en ik ben me er zo veel beter door gaan voelen!”
No Comments